Kitap hakkında: 1990 / Friedrich Gorenstein, 1932'de Kiev'de bir ekonomi profesörünün ailesinde doğdu: 1935'te babası tutuklandı; daha sonra Gulag'da öldü. Tutuklanmaktan korkan anne, Friedrich'le birlikte eyalete gitti; yine de hapse atıldı. Hapishaneden sağlık durumu çok kötü bir şekilde döndü. Tahliye sırasında Orenburg yakınlarında öldü. Friedrich bir süre yetimhanede yaşadı. Daha sonra akrabalarım beni aldı. Berdiçev'deki okulda okudu. Okuldan sonra bir madende çalıştı. Krivoy Rog'daki Madencilik Enstitüsü'nden mezun oldu. Kendisi inşaat ustasıydı. 1962'de "Taretli Ev" i yazdıktan sonra senaryo yazma kurslarına kaydolmak için Moskova'ya gitti. Kabul etmediler. Ama o zaman Yuri Bondarev yardımcı oldu: beni destekledi ve beni gönüllü olarak aldılar. Andrei Tarkovsky ile birlikte "Taretli Ev" e dayanan filmi "kırmaya" çalıştılar. Vermediler. Yazacak yer yoktu: Nekrasov Kütüphanesi'nde yazdım. “53 Kışı” (madencilerin hayatını konu alan) hikayesi “Yeni Dünya”da uzun süre tartışıldı. Reddettiler. Yayın kurulunun liberal bir üyesi, oradaki özgür insanların çalışmalarının bir toplama kampındakinden daha kötü gösterildiğini öfkeyle belirtti. Kendisi, "Dizel Motor" ve "Aşkın Kölesi" filmlerinin senaristi olarak ünlendi. Toplam 17 senaryonun yazarı çok şey yazdı. Birkaç harika roman: Kefaret (1967), Mezmur (1975), Yer (1976), Yol Arkadaşları (1983). Üç oyun: “Dostoyevski Hakkında Anlaşmazlıklar” (1973; oyun gerçekten de tutkulu tartışmalarla dolu, ama ne saçmalık: yazar o zamanlar Bakhtin'i bile okumamıştı!), “Berdichev” (1976), “Çocuk Katili” ( 1985). Her üç oyun da şu anda Moskova tiyatrolarında sahneleniyor. Gelecekte Almanya hakkında bir roman yazmayı düşünüyorum. Çok fazla konusu var! "Çantalı" hikayesi kısaltmalarla basılmıştır (ince derginin alanı maalesef tam olarak verilmesine izin vermiyor). Ancak, zaten bütünüyle Paris Sözdiziminde yayınlanmıştı.».